Wat heeft jou gevormd als kunstenaar?
“Toen ik een jaar of 13 was, zat ik tijdens het maken van mijn huiswerk een portret van een platenhoes na te tekenen. De ontdekking dat ik iets kon waar ik nog nooit aan had gedacht, werkte enorm stimulerend. Mijn interesse in kunst was gewekt. Ik ging toen nog niet naar musea, maar ik heb wel alle kunstboeken uit de plaatselijke bibliotheek gelezen. Ieder weekend ging ik met een vriend op pad. Op de fiets of brommer reden we, met onze tekenspullen, heel Noord-Holland door. Dan zochten we een mooi plekje uit, dat we vervolgens met grote concentratie probeerden na te tekenen of schilderen. In die beginperiode werkte ik zeer gedetailleerd. Ik had hier veel plezier in, maar was ook erg aan het worstelen. Hoe wordt een tekening van een boerderij uniek? Hoe kan het artistieker? Pas tijdens mijn opleiding aan o.a. de Gerrit Rietveld Academie leerde ik dingen loslaten, dingen weglaten.”

Hoe zou je jouw werk omschrijven?
“Ik schilder verstilde vergezichten in gestapelde, horizontale banen. Kleur, licht en diepte geven de landschappen hun eigen karakter en sfeer. Ik maak kunstwerken binnen het thema ‘Buitenruimte’. Zodra ik het woord landschap noem, roept dat vaak verschillende associaties op. Niet zelden een conventionele kijk. Mijn interpretatie van landschap gaat niet over het mooi schilderen van gras, bomen of wolken. Het schilderij moet ruimte bieden om de suggestie van iets landschappelijks op een persoonlijke manier te kunnen interpreteren.”

Kun je wat vertellen over jouw werkwijze?
“Wat veel mensen verbaast, is dat ik volledig uit mijn hoofd werk. Ik maak geen foto’s van een polderlandschap en ik ga ook geen uren zitten mijmeren aan zee. Ik begin gewoon met een kleur en ga schilderen, laag voor laag. Het is een proces dat soms jaren duurt. Af en toe schilder ik een doek helemaal over of hang ik het doek ondersteboven. Het is een spel. Ik werk altijd aan meerdere schilderijen tegelijkertijd. Na een paar uur ben ik op een doek uitgekeken, dan zet ik het weg en pak ik een ander. Ik haal mijn werken telkens weer tevoorschijn en kijk er dan met een frisse blik naar. Soms moet ik even wennen of verveelt het me snel. Dan moet ik er iets aan doen, want dan is het niet spannend genoeg. Ik heb doeken staan waar ik al tien jaar mee bezig ben.”